Korte samenvatting van het voorafgaande: In het eerste hoofdstuk hebben we niet veel meer vernomen dan dat Bertie tijdens de vakantie in Jeeves’ afwezigheid weer eens zijn snor heeft laten staan. Hij vreest terecht dat Jeeves, net als bij een eerdere gelegenheid dat niet zal goedkeuren.
Destijds zei Bertie, tevergeefs, dat hij niet van plan was zijn gezicht te laten redigeren door zijn bediende. Ditmaal reageerde hij als volgt: “Het spijt me, Jeeves. Ik had gehoopt op je sympathie en medewerking, maar als je geen sympathie weet op te brengen en niet wenst mee te werken, dan is dat maar zo. Ik zal hoe dan ook de status quo handhaven. Het zijn toch status-quo’s, die mensen handhaven, is het niet? Ik heb deze snor met veel pijn en moeite weten op te kweken, en ik ben niet van plan hem zomaar af te maaien, enkel en alleen omdat sommige niet nader te noemen, maar sterk bevooroordeelde partijen, kwaliteit niet weten te herkennen wanneer ze daarmee worden geconfronteerd. J’y suis, j’y reste, Jeeves.” In dat laatste voelde hij zelf ‘een zekere Parijse flair’.
Podcast: Play in new window | Download
