Een vroeg verhaal, gepubliceerd in The Strand in (UK) in 1911 en The Metropolitan (US) in 1912, daarna in de bundel The Man Upstairs and other stories (1914), dat niet behoort tot een van Wodehouse’ bekende reeksen. Geen Jeeves of Ukridge dus hier, en de hoofdpersoon, Owen Bentley, lijkt me ook geen lid van de Drones Club! Wel doet hij me erg denken aan Wodehouse zelf, van nog tien jaar eerder (1900/1902) die toen nog in een nederige positie bij de Hongkong & Shanghai Bank werkte, net als Owen Bentley niet veel begreep van de administratieve taken die hij te vervullen kreeg, in zijn vrije tijd met het schrijven van verhalen en andere literaire teksten bezig was, vooral ook van teksten voor het theater, en droomde van een carrière als auteur. Veel geld daarmee te kunnen verdienen behoorde zeker ook tot zijn dromen – die net als die van Owen Bentley volledig zijn uitgekomen.
Dit verhaal is een stuk minder kolderiek, veel minder een farce, dan het meeste latere werk. Zoals in veel van het vroege werk is het realistische (en vaak ook het romantische) element nog veel sterker aanwezig. Bij dit verhaal zelfs zo sterk, inclusief autobiografische details, dat ik me afvraag of Wodehouse dit verhaal niet zozeer geschreven heeft op basis van herinneringen, als wel op basis van een eerdere versie uit de tijd dat hij zelf nog bij de bank werkte. De tewerkstelling van Owen op de postkamer en de vrees voor het verlies van een bonus wegens te laat komen – Wodehouse kwam in zijn eerste jaar bij de HSBC twintig keer te laat – bijvoorbeeld kunnen dat doen vermoeden.
Podcast: Play in new window | Download
