Vandaag weer een verhaal van Mr. Mulliner. De verhalen die Mr. Mulliner vertelt zijn eigenlijk altijd voorbeelden bij een van zijn bizarre stellingen, die hij vrijwel zonder uitzondering ontleent aan de avonturen van een oom, een neef of, zoals in dit verhaal, een ‘verre bloedverwant’. Hij moet wel erg veel ooms en neven gehad hebben, ga je na een tijdje denken. – Godfried Bomans, die andere humoristische schrijver, had ook niet zelden de neiging hilarische belevenissen toe te schrijven aan een van zijn talloze fictieve ooms, tantes of neven. Met name als panel-lid in radio- en TV-programma’s als Hou je aan je Woord en Kopstukken deed hij dat. Hij begon zijn verhaal dan met de woorden ‘Ik had eens een oom…’ waarop het publiek al begon te lachen omdat het wist dat er dan weer zo’n uit de hand lopend voorbeeld ging komen. Ik herinner me o.a. zo’n verhaal van Bomans waarin hij met een bus vol ooms naar Rome ging, voor een voetbalwedstrijd, geloof ik. Ik heb me nooit aan de indruk kunnen onttrekken dat Bomans die ooms ontleend had aan Wodehouse’s Mr. Mulliner…
Podcast: Play in new window | Download
